Zacznijmy od prostej rady: w początkowych etapach swojej kariery, nie graj na stołach No-Limit. W NL Texas możesz podwoić swój bankroll w kilku bądź nawet jednym rozdaniu, jednak bardziej prawdopodobne jest, że go stracisz. Tak więc skoncentruj się na Limit Holdem a dokładniej – Low-Limit. Low-Limit czyli gra na małe stawki.
Na małe, tzn. na jakie? Dobre pytanie.

Polecam prostą regułę: twój bankroll musi być minimum 100x większy niż big bet (big bet – czyli minimalna kwota o jaką podnosimy stawkę w rundzie turn i river). Tak więc jeśli dysponujesz kwotą to szukaj gier / jeśli masz to możesz grać przy stole /
To znaczy, że jak mam to powinienem usiąść przy stole / ?
Niezupełnie, a przynajmniej nie na początku. Masz co prawda wystarczające środki, by przetrwać dłuższy okres złej karty i nie wypaść z gry, pamiętaj jednak, że im wyższe stawki, tym lepsi gracze i trudniejsza gra. Generalnie, zupełnie początkującym nie polecam gry na stawki większe niż /

Szukaj łatwej gry.
Zanim usiądziesz do stolika, poobserwuj przez chwilę rozgrywkę i zorientuj się kto jak gra. Unikaj stołów, przy których siedzą dobrzy gracze a szukaj słabiutkich (fish). Prawda, że proste? Pamiętaj co Matt Damon powiedział w filmie Rounders:
“Jeśli w przeciągu pierwszych 30 minut przy stole, nie potrafisz wypatrzeć frajera, to znaczy, że ty jesteś frajerem.”

LOOSE/TIGHT PASSIVE/AGRESSIVE
Zwykle pokerzystów klasyfikuje się ze względu na styl ich gry wg. dwóch poniższych kryteriów:
LOOSE/TIGHT – określa ile rąk rozgrywa dany gracz. Jeśli gra tylko najlepsze karty, cierpliwie czeka na okazję to jest to gra TIGHT. Przeciwnym przypadkiem jest gracz LOOSE – do gry wchodzi się z prawie każdą kartą.

PASSIVE/AGRESSIVE – Gracze pasywni nie lubią się wychylać i nawet z dobrą kartą kartą mówią głównie check lub call. Gracz agresywny zaś, to nie taki, który podbija z byle czym, lecz stosuje dość radykalną taktykę: jeśli karta mu nie odpowiada, pasuje, nie liczy, że na stole pojawi się prezent od losu; kiedy zaś jest ze swojej karty zadowolony, agresywnie podbija, wlewając strach w serca przeciwników, a zarazem zmuszając ich do ekstra wydatków jeśli chcą go sprawdzić.

Oto uproszczony ranking od najgorszego do najlepszego gracza:
LOOSE PASSIVE - często zwany także CALL STATION, z powodu faktu, iż sprawdza w każdej sytuacji, byle tylko zobaczyć co pojawi się na stole. Zwykle taki styl gry kosztuje go mnóstwo pieniędzy. Kiedy już trafi mu się dobra karta, nie ma dość odwagi by ryzykownie podbijać i wyciągnąć żetony od swoich rywali.

TIGHT PASSIVE – jest nieco lepszym graczem niż Loose Passive, ale wciąż należy do najłatwiejszych przeciwników na stole. Gracz taki czeka na dobrą kartę i nie marnuje żetonów na sprawdzanie każdego zagrania swoich rywali. Jednak podobnie jak w przypadku powyżej, gra za mało agresywnie kiedy już dostanie dobrą kartę w związku z czym nie wykorzystuje potencjału swoich kart i nie wygrywa odpowiednio dużo.

LOOSE AGRESSIVE – dość trudny przeciwnik, głównie ze względu na swoją nieprzewidywalność. Pozornie wygląda jak gdyby szastał pieniędzmi. Jednak grając wiele rąk często trafia dobrą kartę, a jego ostra licytacja odstrasza graczy pasywnychi i często wygrywa on stawkę nim dojdzie do showdown’u, mimo, że niekonicznie ma najlepszą rękę.Graczy Loose Agressive można podzielić na 2 grupy. Pierwsza grupa to tzw. Maniac, czyli mówiąc po naszemu idioci. Ich sprawdzenia i podbicia często są iracjonalne i mają niewiele wspólnego z jakąkolwiek taktyką gry. Druga grupa to gracze bardzo doświadczeni i zaawansowani. Czasami ich zagrania, sprawdzenia czy blefy wyglądają bezsensownie. Dzięki temu mniej doświadczeni pokerzyści zaczynają lekceważyć takiego gracza. Przez to też wchodzą do gry ze słabszymi kartami niż normalnie marginalizując przy tym możliwe układy gracza loose agressive i sprawdzają bardzo duże podbicie ze średnimi układami… i przegrywają. Dobra gra loose agressive jest najtrudniejszym do opanowania stylem gry, wymaga ogromnej pokerowej wiedzy i doświadczenia oraz bardzo dobrej umiejętności “czytania” gry swoich przeciwników. Próbowanie gry style loose agressive zdecydowanie odradzam wszystkim początkującym graczom.

TIGHT AGRESSIVE – do tego stylu gry powinieneś dążyć. Staranny dobór układów z którymi gracz tight agressive wchodzi do gry, sprawia, że nie marnuje żetonów na bezsilne próby trafienia czegoś na flopie. Kiedy ma dobrą kartę, gra agresywnie, ostro podbija stawkę. Rywale na stole wiedzą, że jeżeli zdecydują się dobierać do swojego układu, to muszą za to słono zapłacić.
O ile kwestia PASSIVE/AGRESSIVE wydaje się być dość oczywista i zależy głównie od psychiki gracza (i jego pracy nad nią!) to problem LOOSE/TIGHT, czyli z jaką ręką i kiedy grać, z jaką spasować a z jaką podbijać, jest już bardziej skomplikowany. Mało powiedziane, jest on niezwykle skomplikowany i nie jedną książkę napisano na ten temat.

POZYCJA
“Zarówno w życiu jak i w sypialni, najważniejsza jest pozycja” – powiedział kiedyś pewien mędrzec. Zupełnie jak w pokerze.
Dla większości początkujących graczy, ich pozycja przy stole jest najbardziej niedocenianym aspektem gry. Koncentrują się oni na swoich dwóch kartach nie myśląc o skutkach tego, czy grają na pozycji big blind, dealera czy też pośrodku. Wyróżniamy następujące pozycje (dla uproszczenia przyjmijmy, że gramy w 10 osób):

EARLY POSITION – to pierwsze 3 osoby, które podejmują decyzję w danej rundzie. Dla uproszczenia powiemy wprost: na early position grają small blind, big blind i gracz na lewo od big blind. Oczywiście, w fazie pre-flop SB i BB podejmują decyzje jako ostatni ale już w każdej kolejnej fazie rozgrywki to oni zaczynają licytację!LATE POSITION – to 2 ostatnie osoby, które podejmują decyzję. W skrócie – dealer i gracz na prawo od niego.MIDDLE POSITION – pozostała piątka.
Gracze na EARLY POSITION są w najgorszej sytuacji, gdyż swoje decyzje podejmują jako pierwsi, niejako w ciemno – nie wiedzą co zrobią następni gracze. Ten handicap sprawia, że by zobaczyć flopa z EARLY POSITION trzeba mieć relatywnie silną kartę.

Gracze na LATE POSITION są w najbardziej komfortowej sytuacji. Podejmują decyzję znając posunięcia wszystkich pozostałych. Ta dodatkowa przewaga sprawia, że grając na LATE POSITION możemy wchodzić do gry z relatywnie najsłabszą kartą.

Gracze na MIDDLE POSITION są oczywiście w sytuacji pośredniej. Do gry mogą wejść z kartą słabszą niż ci, którzy zajmują EARLY POSITION, ale też musi to być karta mocniejsza, niż ta, która wystarcza do gry z LATE POSITION.

No dobrze, a gdy przy stole siedzi 6 a nie 10 osób, co wtedy? Nie ma dokładnej reguły określającej kto i kiedy na jakiej pozycji gra. Ale też nie ma takiej potrzeby. Ważne, by wyrobić sobie następujący tok myślenia: Ile osób podejmuje decyzje po mnie, mając nade mną przewagę? Jeśli relatywnie dużo – jestem na EARLY POSITION, jeśli jedna, bądź nikt – jestem na LATE POSITION.

HAND SELECTION, czyli wybór ręki z którą wchodzimy do gry

Wiemy już co to są pozycje przy stole, wiemy, że mamy grać tight, czas wyciągnąć z tego jakieś wnioski. Poniżej znajduje się tabelka z klasyfikacją rąk autorstwa Davida Sklansky’ego i Masona Malmuth’a – niekwestionowanych guru teorii pokera i autorów m. in. Hold’em Poker For Advanced Players:
Grupa1: AA, KK, QQ, JJ, AKs
Grupa2: TT, AQs, AJs, KQs, AK
Grupa3: 99, JTs, QJs, KJs, ATs, AQ
Grupa4: T9s, KQ, 88, QTs, 98s, J9s, AJ, KTs
Grupa5: 77, 87s, Q9s, T8s, KJ, QJ, JT, 76s, 97s, Axs, 65s
Grupa6: 66, AT, 55, 86s, KT, QT, 54s, K9s, J8s, 75s
Grupa7: 44, J9, 64s, T9, 53s, 33, 98, 43s, 22, Kxs, T7s, Q8s
Grupa8: 87, A9, Q9, 76, 42s, 32s, 96s, 85s, J8, J7s, 65, 54, 74s, K9, T8, 43
[x oznacza dowolną kartę, literka s oznacza suited - karty w jednym kolorze, w przeciwnym wypadku są to karty w różnych kolorach; jeśli w powyższym spisie nie ma jakiejś ręki, to znaczy, że reprezentuje ona sobą prawdziwe g....]

A teraz, zaiste idioto-odporna rada dotycząca wyboru ręki i strategii pre-flop:
** Na EARLY POSITION gramy z kartą z grup 1 do 3,
** Na MIDDLE POSITION gramy z kartą z grup 1 do 5,
** Na LATE POSITION gramy z kartą z grup 1 do 7.
** Mając kartę z grupy 1 zawsze podbijamy – raise!
** Jeśli weszliśmy do gry z kartą z grupy 2 do 7 a potem ktoś podbił, to wchodzimy (call) tylko z kartą z grupy 2! As z Damą (nie w jednym kolorze) wyglądają ślicznie, ale prowadzą na manowce (gdy przeciwnik podbił z kartą z grupy 1).
** Jeżeli chcemy grać tight, grupę 8 możemy sobie darować…

Pamiętaj! Powyższy zbiór reguł jest radykalnie uproszczony. By dokładnie zgłębić tajniki gry fazy pre-flop musisz sięgnąć do literatury. Pamiętaj też, o czym pisałem na wstępie – nie ma sztywnych, idealnych reguł – graj dużo, analizuj swoją grę i wyciągaj wnioski – po jakimś czasie dojdziesz do swojej własnej strategii, znacznie lepiej dopasowanej do twojego charakteru i stylu gry.

Mam jednak nadzieję, że dwa powyższe punkty zwróciły twoją uwagę na znaczenie dwóch spraw: 1. pozycji 2. podziału siły rąk oraz wzajemnych interakcji między nimi.
update: – SYSTEM HUTCHISONA. Stwierdziliśmy niedawno, że podział rąk podany przez Sklansky’ego i Malmuth’a nie spisuje się najlepiej w grze Limit (działa bardzo dobrze w No-Limit, gdzie znacznie większą wagę mają pary – np. para dziesiątek jest w No-Limit mocniejsza niż KJs bądź AQ). Dlatego polecam zapoznać się z systemem Hutchisona – skutecznym a zarazem banalnie prostym w użyciu.

Obaj macie parę AA, a najwyższym kickerem jest K